4. Alle lewe is dus ‘n genade uit God en vul die lewedraende vorm deur en deur. Die oerlewe in elke mens is dus, omdat dit in homself dieselfde heerlikheid as God is, die eerste genade van God; maar dit het deur die bekende verswakking van die hoogheidsgevoel met die lae gevoel van wording, skade gely, met die daardeur noodwendig volgende afhanklikheid van die oerlig en oergrond van alle bestaan.

5. Aangesien hierdie eerste genade in die mens byna heeltemal wou ondergaan, het dus die oerlig Self in die wêreld gekom en het die mense sodanig onderrig, dat hulle hierdie eerste genade weer aan die oerlig moet teruggee of dan eintlik ten volle na die oerlig moet terugkeer en daar vir die ou lig ‘n nuwe lewe neem; en daardie uitruiling is die neem van genade om genade, of die gee van die ou, verswakte lewe wat vir niks meer gebruik kan word nie, en die neem van ‘n nuwe lewe.