Help

jakob-lorber.cc

Hoofstuk 37 Die Groot Johannes Evangelie, Boek 10

Die geneesde Veronica bedank die Heer

1. Toe die kommandant dit uit My mond gehoor het, word hy buitengewoon opgewek en bly en stuur onmiddellik één van sy ondergeskiktes na sy huis. Hy tref die dogter weliswaar nog in haar siekbed aan, maar so volkome gesond, dat sy baie fris, lewenslustig en kerngesond daaruit sien en, omdat sy dit ook was, haar bed wil verlaat; maar haar moeder hou haar net daarvan af, omdat sy van mening was dat hierdie plotselinge beterskap `n laaste oplaai van die lewenskragte was, waarna `n bietjie plotselinge uitputting van alle lewenskragte sou volg en daarmee ook `n sekere dood.

2. Die ondergeskikte vertel die moeder nou oor die ewe plotselinge genesing van die seun van die herbergier wat nou heeltemal sterk en gesond was. Slegs enkele oomblikke gelede het dieselfde wonderbaarlike magtige arts op die gelowige versoek van die kommandant ook haar dogter sonder enige geneesmiddel en alleen deur sy onbegryplike almagtige woord van al haar lyding genees.

3. Hy sê dat die moeder dit moes glo en haar volkome gesonde dogter uit haar bed moes laat kom en haar onmiddellik na die Judese herbergier moes bring, waar die wonderbaarlike arts oorbly met enkele van sy metgeselle en ook die kommandant. Verder sê hy dat die dogter daar ietwat wyn en ook voedsel tot haar moes neem, om haar nog meer te versterk.

4. Na die woorde laat die moeder Veronica haar bed verlaat.

5. Sy doen dit blitsvinnig en klee haar so mooi as moontlik; want sy wou heeltemal suiwer en mooi voor My verskyn soos wanneer sy by `n koning sou aankom.

6. Toe sy nou heeltemal geklee en getooi was, neem sy ook `n mooi goue beker met haar saam om My daarmee te eer.

7. So kom sy dan ook na ons toe, begelei deur haar moeder en die ondergeskikte, en haar eerste vraag was (Veronica): “Waar is my Heiland, my God en my Heer?”

8. Ek sê: "Ek is Hy! Kom hier en versterk jou hart met die wyn en die brood, wat Ek uit die hemele op hierdie tafel gesit het!”

9. Toe Veronica dit van My gehoor het, val sy voor My op haar knieë en sê: “O my goeie, liewe en goddelike Heiland, hoe kan ek, `n arme, sondige heidin, U dank vir die meer as groot en ewig onverdiende barmhartigheid wat U my bewys het, sodanig dat my dank U goddelike hart welgevallig kan wees?”

Hoofstuk 37 Mobiele weergawe Kommentaar