36. En sien, toe was die vrome Ahbel van ‘n groot barmhartigheidsliefde deurdring, het op sy knieë gegaan en het opgelos in trane vir God uit die diepte van sy hart gedank, en het, versterk van bo, die hande van sy swak ouers gegryp en het met groot liefde gedoen, wat die Here hom beveel het.

37. En toe Adam sien dat sy seun vir hom en ook vir sy moeder help, so ook vir al die ander, toe is Adam ontroer en sê: “O, jy my liewe seun, wat gekom het, om vir my uit hierdie groot nood te help, ontvang dan ook my seën as dank en as troos van jou swak vader en jou swak moeder!

38. En dank ook jy in my plek en in plek van ons almal vir die Here, aangesien jy nog vir die liefde van die heilige Vader waardig is, terwyl ons vir onsself onwaardig gemaak het, om Sy allerheiligste naam uit te spreek!