11. Robert-Uraniël krap hom agter die ore en Cado sê: “Ek het jou immers gesê dat dit nie sou gaan nie! Want ek weet dat hierdie geestelike dinge baie hardnekkiger is as die aardse. `n Berg op aarde laat hom makliker verplaas as dat so `n geestespoort homself laat open! Ek sou hier aanraai om die verdere verloop af te wag. Dit kan nie die bedoeling wees om God die Heer aanhoudend lastig te val nie. Daar is ons bygevolg `n plek aangewys, waar ons so lank moet bly totdat hierdie hemelpoort deur hoër magte vir ons oop gedwing sal word. Wat ons egter sou kan doen, is om vas te hou aan die evangeliese raad: “Soek en jy sal vind; vra en vir u sal gegee word en klop en daar sal oopgemaak word!” Wie weet of die poort dan nie reeds vir ons sou oopstaan nie. Wat dink jy, vriend, van hierdie saak?”

12. Robert-Uraniël sê: “Ja, jy het volkome gelyk, maar dat die Heer my dringend versoek het om my vinnig hierheen te begewe en hierdie poort te open, omdat baie belangrike dinge ons daaragter te wagte staan. En nou is ek hier en kan niks met die poort vermag nie. Dit is tog wel ietwat eienaardig, maar ek sal jou raad opvolg.

13. Hierop sê Helena: “Vriende, daar is werklik baie voor nodig om in die hemelryk van God te kan binnegaan! Vir my steur niks my hier as soseer die pragtige stralekleed nie. As ek `n baie gewone boerejurk sou gehad het, dan sou hierdie geweierde ingang in die eintlike hemelryk my baie minder gehinder het. Werklik, deur hierdie gebeurtenis sou mens behoorlik kwaad kan word vir die Heer! Eers melk en heuning van die beste kwaliteit en vervolgens `n bitter druppel; en in plaas van hemelbrood, wat mens al eg in oordaad geniet het, kom nou hawermoutpap! Eet smaaklik, dit sal vir my `n eienaardige hemelse soetigheid word! Word ek, sottin, maar eers van die dom kleed verlos, want nou begin dit my regtig ontsettend te hinder. Geval, my liewe Robert, jou uraniaanse sterregewaad jou nog steeds?”