12. Robert-Uraniël sê: “Ja, jy het volkome gelyk, maar dat die Heer my dringend versoek het om my vinnig hierheen te begewe en hierdie poort te open, omdat baie belangrike dinge ons daaragter te wagte staan. En nou is ek hier en kan niks met die poort vermag nie. Dit is tog wel ietwat eienaardig, maar ek sal jou raad opvolg.

13. Hierop sê Helena: “Vriende, daar is werklik baie voor nodig om in die hemelryk van God te kan binnegaan! Vir my steur niks my hier as soseer die pragtige stralekleed nie. As ek `n baie gewone boerejurk sou gehad het, dan sou hierdie geweierde ingang in die eintlike hemelryk my baie minder gehinder het. Werklik, deur hierdie gebeurtenis sou mens behoorlik kwaad kan word vir die Heer! Eers melk en heuning van die beste kwaliteit en vervolgens `n bitter druppel; en in plaas van hemelbrood, wat mens al eg in oordaad geniet het, kom nou hawermoutpap! Eet smaaklik, dit sal vir my `n eienaardige hemelse soetigheid word! Word ek, sottin, maar eers van die dom kleed verlos, want nou begin dit my regtig ontsettend te hinder. Geval, my liewe Robert, jou uraniaanse sterregewaad jou nog steeds?”

14. Robert sê: “Eerlik gesê sou ook vir my `n ander gewaad honderd keer beter gewees het! Ek vind myself nou in die goddelike sterregewaad net in `n gefopte hemelse esel. By God, `n leerbroek en `n jassie van die grofste laken sou vir my beter gewees het! Ek het my in my hele aardse en geestelike lewe nooit so geskaam as hierdie keer in die ellendige hemelsgewaad nie. Kon ek dit maar geruil het vir `n ander!” Helena sê: “Ek sal myne weggee vir die vuilste kombuisvoorskoot, want daar is niks so erbarmlik as om `n koningsgewaad te dra in `n weiland vir varkoppassers nie.”