7. Robert sê: “Maar ek smeek jou, liefste Helena, deur God Self aan my gegewe vrou, wen jou nie so op nie! Kyk, met hierdie skyn-Minerva het God Self niks uitgerig nie, wat kan ons dan met haar uitrig! Jy weet tog dat aan distels geen dadels, en aan doringbosse geen vye groei nie! Laat haar daarom praat wat sy wil, want haar stem dring werklik nie deur tot ons ore, en nog minder tot ons harte nie!”

8. Helena sê: “Ja, ja, dit weet ek goed, maar ek weet ook dat mens as eerlike Christen die duiwel die mond moet snoer! Kyk, nou hou sy haar al stil, omdat sy insien dat sy nooit nog growwer kan word as wat ek is nie. As sy nog een keer `n geluid maak, sal ek vir haar `n Lerchenfeldse liedjie sing waaraan sy vir die hele ewigheid genoeg sal hê! Nee, die gifbaksel van die heilige aartsengel Migael sal my dan eers goed leer ken! Werklik, ek sou selfs ons liewe Heer iets grof in Sy gesig kon sê as Hy ooit hierdie lieflingstoel van Petrus genade wil bewys. Sy is immers lankal te sleg vir die hel, daarom verdra die ander duiwels haar nie meer in hulle midde nie. Jy moes haar ook so nodig hierheen roep!”