Help

jakob-lorber.cc

Hoofstuk 217 Van die Hel tot die Hemel, Boek 2

5. Daaruit kan julle maklik agterkom hoe moeilik dit is om geeste, wat hulleself nie net as gode nie, maar as jou reinste heersers oor God beskou, om hulle tot die korrekte deemoed terug te bring. Juis baie sulke siele bly daar benede. Dit sal daarom regtig moeilik wees om by hulle iets uit te rig. Miskien kan daar `n paar ietwat sagmoediger wees, maar by die ander... daar sal julle die toppunt van hardnekkigheid sien! Maar vererg mag julle julleself nie en ook nie bang word nie, want hulle sal ook tekens doen deur fiksasies van hulle fantasie. Julle moet dit alles as bedrog beskou, wat heeltemal niks beteken en geen realiteit besit nie. Noudat julle dit weet, sal ons onsself rustig na benede begewe. Laat dit so wees!”

6. Ons daal nou af in die donker katakombes en laat slegs soveel lig ontstaan as wat nodig is vir die nuwe opgeneemde vorste, sodat hulle die bewoners van hierdie onderaardse gewelwe kan sien.

7. Wanneer ons onsself almal in die sentrum van die gewelwe bevind, kom Robert met Helena na My toe en sê: “Heer, liefdevolste Vader, staan ons toe om nou baie naby U te bly, want ek moet beken dat nóg op aarde, nóg in die geesteswêreld my ooit so `n angs aangegryp het as hier in hierdie gewelwe nie! Ek sien nog niemand nie, maar hier en daar gryns ons vanuit sy doodskis `n halfvergane doodskop aan en `n hoogs onaangename geur van verrotting dring ons neusgate binne. Tog vervul `n eienaardige angs my hele wese. Dit is werklik baie eienaardig! Toe ek `n paar aardjare gelede deur vors Windischgratz tot die dood veroordeel was, het ek nie so `n angs gevoel soos nou nie. Liewe Vader, staan ons tog toe dat ons tydens hierdie ekspedisie baie naby aan U mag bly.”

8. Ek sê: “Dit is in orde, my beste seun Robert, want Ek wil tog altyd dat almal wat deur die een of ander belas word na My toe kom, sodat hy by My verkwik mag word. Bly dus maar hier, want die spektakel sal gou begin!

Hoofstuk 217 Mobiele weergawe Kommentaar